De eerste editie van de #howaboutabookclub is al ruim een maand geleden. We kwamen in totaal met 13 boekenliefhebbers bijeen om over het nieuwste boek van Sally Rooney te praten: Normale mensen. En wat was het leuk! Met een glas bubbels van Ivy Loise en lekkere hapjes hebben we samen de avond volgepraat. Maar… wat vond iedereen eigenlijk van het boek? Je leest het hier als eerste!
Yay, yay en nog eens yay!
Het duurde even tot Desiree in het boek kwam, ‘maar het duurde ook een tijd dat ik eruit kwam’ zegt ze. Kiki vindt dat de personages meer uitgediept zijn dan het verhaal zelf. ‘Je leest beide perspectieven waardoor het onvermogen van mensen om met elkaar om te gaan pijnlijk wordt blootgelegd.’ Ze vindt het ook knap dat Sally Rooney de lezer niet verveelt, ondanks dat Marianne en Connell elkaar steeds ontmoeten door de jaren heen.
Meeslepend, maar traag
Desiree
Lotte heeft alleen maar lof voor Normale mensen. Ze vindt de dialogen heel echt voelen, alsof je stiekem meegluurt in het leven van Marianne en Connell. ‘Er werd veel verteld zonder dat het er stond.’ Het eind vond ze heel sterk, ‘een lang en gelukkige, maar toch ook niet.’
Zo goed geschreven dat het lijkt alsof de personage echt bestaan
Lotte
Lastig om in te komen?
Christien vindt het een lastig boek om in te komen, door het missen van een rode lijn, maar wel heel herkenbaar: ‘Een bijzondere weergave van puber-onzekerheden met als moraal hoe we als mens gevormd worden door onze omgeving. Delen uit het boek zijn herkenbaar; gevoelens van ontdekking, onzekerheid en twijfels.’
Sophie: ‘Ik vond het een superfijn boek dat ontzettend makkelijk weg leest. Wel jammer van de aanhalingstekens, maar het went.’ Jessica vult aan dat Normale mensen makkelijk wegleest door de luchtige schrijfsstijl en de woordkeus van Sally Roony. Ze voegt toe dat het ‘Hier en daar hysterisch filosofisch’ is ‘als Marianne en Conell overdreven retroperspectief bezig zijn.’
Mirthe niet kon ook niet stoppen met lezen: ‘Ik had na dit boek nog zoveel vragen en opmerkingen in mijn hoofd die ik zowel frustrerend vond (#communicerenkunjeleren) als ook héél herkenbaar.’ Toch vindt Bonny dat ondanks de titel de (normale) mensen in het niet herkenbaar genoeg zijn.
Intens en verwarrend, maar dan op een goede manier
Didre
Didre had een heel ander beeld bij het boek. ‘De manier van schrijven van Sally Rooney heeft me verrast. De thematiek van Marianne gaf Normale mensen de intense lading, de tijdsprongen lieten me steeds verlangen naar meer…’
Lees ook eens iets anders
Romy leest normaal gesproken heel andere boeken, maar heeft zich laten verrassend.’Het was wel veel heftiger dan verwacht, vooral de delen van Marianne. Soms raakte ik echt de draad kwijt, vooral door het gebrek van aanhalingstekens.’
Heftig, sterk en met vlagen verwarrend.
Romy
Evelien leest net als Romy heel andere boeken, non-fictie welteverstaan. ‘Een verademing om weer eens in een roman te kunnen wegdromen.’ Wat ze het fijnst vond aan Normale mensen? ‘Niet te hoeven nadenken tijdens lezen met een fijne schrijfsstijl!’.
En dit vind ik van Normale mensen
Herkenbaar en verfrissend
Sally Rooney heeft zich al eerder bewezen met haar dialogen, in Normale mensen gaat ze nog een stapje verder. Wel kortsluiting in mijn hoofd door het gebrek aan aanhalingstekens. Maar jeetje, wat kan ze schrijven! In eerste opzicht een 13 in een dozijn verhaal van een knipperlichtrelatie, maar door de tijdsprongen en mooie zinnen leest het ontzettend nieuw en verfrissend.
Thank you, next
Aanstaande vrijdag 15 maart is de tweede #howaboutabookclub met het debuut van Chloe Benjamin: De onsterfelijken. We gaan cocktails maken en natuurlijk praten over hoe goed (of juist niet) we het boek vinden. Daar hoor je later meer over, dat beloof ik. De derde boekenavond? Zondag 17 maart wordt het boek bekend gemaakt, maar voor nu kun je vrijdag 3 mei in je agenda schrijven.
Normale mensen is zowel online als offline te verkrijgen. Bijvoorbeeld bij bol.com.
comment hier